Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Πρώτη νύχτα στο δωμάτιό του και σκέψεις της μαμάς.

Χθες ήταν όλα έτοιμα!! Το δωμάτιο καθαρό, τα κουκλάκια σε τάξη, η ενδοεπικοινωνία στη θέση της, το κρεβατάκι στρωμένο με καθαρά σεντονάκια. Αφού ακολουθήσαμε τη βραδυνή μας ρουτίνα (μπανάκι, μασαζάκι με γαλάκτωμα και γαλατάκι) ήρθε η ώρα που το παιδάκι μας θα κοιμόταν στο δικό του δωμάτιο!!!

Βάλαμε τον μικρό  στην κούνια με αγωνία κοιταζόμασταν για το τι θα κάνει. Αρχικά κοιτούσε γύρω γύρω τους τοίχους, τις κουρτίνες ακόμα και το φωτάκι νυχτός..όλα τα κατέγραψε (χιχιχιχιχιι) και σε λίγα λεπτά αποκοιμήθηκε. Μέσα στη νύχτα ξύπνησε τέσσερις φορές και έκλαιγε πολύ!!!Του ψιθύριζα γλυκά στο αυτάκι του "Σε λίγο καιρό θα σου αρέσει..είναι το δωμάτιό σου!".

Επέστρεψα στο δωμάτιό μου. Πόσο άδειο ήταν! Το παιδί μου ήταν δίπλα κι εγώ ένιωθα ότι είχε φύγει! "Αχ, οι μαμάδες με τις υπερβολές τους", σκέφτηκα.."Αχχχ..". Πολλές σκέψεις χθες τη νύχτα. Αλλά και χαρά, με μία μικρή δόση ικανοποίησης. Χαρά που ο γιόκας μας μεγαλώνει (είναι ήδη 10 μηνών)  και θα ξεκινήσει πιο ενεργά το δικό του ταξίδι στον κόσμο μας και ικανοποίηση που μέχρι στιγμής ο μπαμπάς και εγώ τα έχουμε πάει καλά στους καινούργιους μας ρόλους! Το να είσαι γονιός σημαίνει πολλά..και ένα από αυτό είναι να μάθεις να διαχειρίζεσαι το οτιδήποτε για να είναι το παιδί σου ελεύθερο και να βρίσκεις τη δύναμη  να λες στον εαυτό σου "μέχρι εδώ..είναι δικό του κομμάτι αυτό, εσύ έχεις κάνει το δικό σου".

 Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ χθες. Μου έλειπε η ανάσα του..την άκουγα τα βράδια και ηρεμούσα! Πήγα στο δωμάτιό του πολλές φορές, τον έβλεπα που κοιμόταν και ξαναγυρνούσα στο κρεβάτι μου! Σήμερα το πρωί ήταν πολύ χαρούμενος..κι εγώ..που κρατήθηκα και δεν τον πήρα στο κρεβάτι μας...χιιχιχιχι..το σκεφτόμουν όλη  νύχτα!

Μικρό μου μπεμπουκάκι, ελπίζω να περνάς υπέροχα στο δωμάτιό σου!

Εσείς πώς νιώσατε την πρώτη νύχτα που αποχωριστήκατε το παιδάκι σας πηγαίνοντάς το στο δωμάτιό του;


2 σχόλια:

  1. Ο γιος μας πήγε στο δωμάτιό του όταν χρόνισε. Η κόρη μας, 4 μηνών. Μου έλειψε λίγο το να ανοίγω τα μάτια μου και να τα βλέπω δίπλα μου (στην κούνια, όχι στο δικό μας κρεβάτι), αλλά συνειδητοποίησα πως και από το διπλανό δωμάτιο, κουνιόντουσταν μέσα στο κρεβατάκι τους και άκουγα το "χριτς - χριτς" στα σεντόνια, χωρίς ενδοεπικοινωνία! Άκουγα μέχρι και την ανάσα τους όταν άλλαζε και γινόταν πιο βαριά! Από τότε, κοιμάμαι ήσυχη, γιατί ξέρω πως ότι και να γίνει, θα ακούσω και θα πεταχτώ αμέσως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ μπράβο! Κι εμείς 11 μηνών είμαστε και τώρα το καλοκαίρι θα αλλάξουμε δωμάτιο..μου φαίνεται τόσο περίεργο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή